رسانه های ترویجی
در مجموع ازسیانوباکتریا 19 جنس و32 گونه شناسايي گرديد. درسلسلهپروکاريوتها،جلبکهايسبز-آبيبهعلتتنوعزياددراندازهوشکلقابل توجه هستند. سلول‌ هاي‌ رويشي‌ اعضاء رده‌ فوق‌ (جلبكهاي‌ سبز - آبي) ممكن‌ است‌ بصورت‌ تك‌ سلولي‌ بوده ودربزرگترین اندازه نیز با چشم غیر مسلح دیده نمی­شوند، اما کلوني هايبزرگوماکروسکوپيمي­توانندبه آسانيباچشم غيرمسلحديدهشوندکه بشکل كلني‌هاي‌ منظم‌ يا نامنظم‌ يا بصورت‌ ريسه‌ هاي‌ منشعب‌ يا غيرمنشعب‌ باشند. ديواره‌ سلولي ‌شامل‌ يك‌ لايه‌ داخلي‌ سلولزي‌ و يك‌ لايه‌ خارجي‌ پكتيني‌ است‌ كه‌که یک غلاف‌ ژلاتيني‌ ايباموسيلاژفراوانآن‌ را احاطه‌ مي­كند. پوسته‌ ژلاتيني‌گاهي‌ يك‌ يا چندين‌ تريكوم‌ را محاصره‌ مي‌نمايد. پوسته‌ ها ممكن‌ است‌ بيرنگ‌ ، شفاف‌ و نازك‌ يعني‌ بسختي‌ قابل ‌رؤيت ‌باشند يا ضخيم‌ ، محكم‌ ، رنگي ‌و قابل‌ مشاهده‌اند. پروتوپلاسم ‌سلول‌ شامل‌يك‌ قسمت‌ داخلي‌(بخش‌ مركزي) بيرنگ‌ به نام‌ سنتروپلاسم‌ و يك‌ قسمت‌ خارجي‌ رنگي‌ به نام‌ كروموپلاسم‌ است‌ كه‌ در بعضي‌ از گونه‌ ها واجد واكوئول‌هاي‌ كاذب(واکوئول های گازی)‌ ميباشد. در سلول‌ ، هسته‌ واقعي‌ وجود ندارد و در اكثر گونه‌ ها، مواد ژنتيكي‌ و هسته‌اي‌ بوسيله‌ غشاء هسته ‌محاصره‌ نشده و در بخش‌ مركزي‌ آن‌ پراكنده‌اند. در بعضي‌ازگونه‌ ها اين‌ مواد در قسمت‌ ديگر سيتوپلاسم‌ مشاهده ‌ميشوند. كروماتوفور وجود ندارد و رنگدانه‌ ها در داخل‌ كروموپلاسم‌ پراكنده‌اند. اعضای اين‌ رده‌ در آبهاي‌ شيرين‌ و شور بسر مي برند. ولي‌ اكثر گونه‌ هاي‌ آن‌ مخصوص‌ آب‌ شيرين‌ هستند. مطالعات نشان می­دهندکه عمدتاً شكوفايي سیانوباکتریا در تالاب انزلی در اوايل تابستان رخ میدهد.. مرگ و مير ماهيان تالاب با شكوفايي این جلبکها در روزهايي كه كاهش اكسيژن ناشي از فساد و تجزيه پلانكتونی و آزاد شدنمواد بسيار سمي بوده رخ مي­دهد. جلبک های مرده بسرعت تجزیه می شوند. این عمل مصرف اکسیژن را در تالاب بشدت بالا می برد که نتیجه آن خفه شدن ماهیان در اثر نبود اکسیژن است. اين‌ شاخه‌ شامل‌ يك‌ رده‌ بنام‌ میکزوفیسه است‌ كه‌ معمولاً به نام‌ (جلبكهاي‌ سبز- آبي) معروف‌ هستند، گرچه‌ گاهي‌ به ‌رنگهاي‌ مختلف‌ ديگري‌ منجمله‌ سبز روشن‌ ، قهوه‌ اي‌ ، بنفش‌ و يا ارغواني‌ ظاهر مي­شوند. فراوان ترين گونه هاي سیانوفیتا عبارتند ازOsillatorialimusa ,Merismopedia convoluta MicrocystisaeruginosaوAnabaena spiroidesهستند. همه‌ اعضاء اين‌ رده‌ در فصل‌ تابستان‌ و اوايل‌ فصل‌ پائيز (مهرماه) حداكثر فراواني‌ را داشته‌ و بيشترين‌ پراكنش‌ آنها مربوط‌ به‌ منطقه‌ آبكنار مي­باشد .