چکیده
برای آن‌که از منابع به‌روشی پایدار بهره گرفته شود، و بخش‌های مهم اکوسیستم و زیستگاه‌های ارزشمند آن کم‌ترین آسیب را ببینند لازم است اکوسیستم‌ها شناسایی شود و بخش‌های مختلف آن بر اساس توان‌مندی‌ها و حساسیت‌ها پهنه‌بندی شود. روش مِدوِت (سامانهی طبقه‌بندی زیستگاهی تالاب‌های مدیترانه) برای شناسایی تالاب‌ها با طبقه‌بندی پلکانی زیستگاه‌های درون آن‌ها به‌کار می‌رود. تالاب‌ها را براساس پوشش گیاهی غالب، خاک و آب‌شناسی شناسایی و مرزبندی می‌کنند. عامل‌های سنجش‌ازدور برای تعریف‌کردن زیستگاه‌ها به‌کارگرفته، و درنتیجه بیش‌ترین حجم اطلاعات با کم‌ترین کار میدانی فراهم آورده می‌شود. اطلاعات مختلف تالاب بختگان از بازدیدهای میدانی و منابع پیشین تهیه و ترکیب کرده شد، داده‌های سازگان آبی با تصویر‌های ماهواره‌‌ای فصلی از سال 1376 تا 1388 و تحلیل‌کردن آن در سامانه اطلاعات جغرافیایی در نرم‌افزار ArcGis به‌دست آمد، و در بخش‌هایی که اطلاعات کمتر بود، مانند گیاهان تالابی و جنس رخ‌نمون بستر دریاچه، بازدیدهای میدانی و نمونه‌برداری انجام شد. گیاهان شناسایی و بر مبنای یک‌ساله یا چندساله‌بودن، و بن‌درآب یا غوطه‌ور بودن رده‌بندی کرده شد. با روی‌هم‌گذاشتن و برخورددادن لایه‌های رقومی دارنده‌ی این اطلاعات در نرم‌افزار ilwis، پهنه‌های گوناگون زیستگاهی جدا و با شناسه‌های معیار بین‌المللی مشخص کرده شد، و نقشه زیستگاه‌ها به‌دست آمد. در مجموع 51 زیستگاه گوناگون شناسایی شد، که مهمترین آن‌ها زیستگاه دریاچه‌‌ای ساحلی با پوشش گیاهی پدیدار ناپایدار با آبگیری گاه‌به‌گاه و شوری پلی‌هالین LLENIP، دریاچه‌‌ای ساحلی با سطح آبی با پوشش نمکی و آبگیری گاه‌به‌گاه و شوری میکسوهالین LLOAIM، دریاچه‌‌ای ساحلی نارُسته و پوشش نمکی با آبگیری فصلی و شوری میکسوهالین LLSASM، ماندآبی نارُسته و پوشش نمکی با آبگیری فصلی و شوری میکسوهالین P-SASM، و ماندآبی نارُسته و پوشش نمکی با آبگیری گاه‌به‌گاه و شوری میکسوهالین P-SAIM در بخش‌های پرتنوع‌تر دریاچه است.