چکیده
در این بررسی اثر علف‌کش ها در محیطهای آزمایشی روی زیستمندان شامل پلانکتون، درشت بی مهرگان، همچنین برخی گروههای جانوری غالب از تالاب انزلی نشان داد، بعضی از علفکشها و غلظت های استفاده شده سبب مرگ و میر برخی گروههای جانوری شده اند. کاربرد علف کش گلیفوزات و گلیفوزینات آمونیوم سبب کاهش فراوانی زئوپلانکتون (دافنی) از 40 عدد به کمتر از 10 عددگردید، درحالیکه استفاده ازعلف کش بیس پیرباک محیط آبی، باعث افزایش دافنی( 65 عدد) شد.روند افزایشی فراوانی برای زئوپلانکتون روتیفرا با کاربرد علف کش بیس پیرباک محیط آبی مشاهده شد.علف کش گلیفوزینات آمونیوم باعث کاهش تعداد گاماروس(30 درصد مرگ و میر) و کاهش تولید مثل آنها شد. کاربرد علف کش بیس پیرباک معمولی و گلیفوزینات آمونیوم باعث افزایش فراوانی فیتوپلانکتون (دیاتوم) در تیمارهااز 3000000 سلول در لیتر به بیش از4000000 سلول در لیتر گردید.بین علف کش ها، بیس پیرباک محیط آبی از مطلوبیت بیشتری برخوردار بوده و پس از آن بترتیب گلیفوزینات آمونیوم، بیس پیریباک معمولی و گلیفوزات قرار داشتند. تقریباً همه علفکشها در کنترل گیاه سنبل موثر بودهاند. غلظت مناسب استفاده از علفکشها و نحوه سم پاشی در کنترل گیاه بسیار موثر است. استفاده بیش از اندازه یا سم پاشی غلط نه تنها سبب از بین رفتن گیاه نمی شود، بلکه آلودگی محیط زیست و مرگ و میر زیستمندان محیط های آبی را در پی دارد.