چکیده
این تحقیق به منظور بررسی پلانکتون گیاهی،جانوری و ایکتیوپلانکتون های خوریات خمیر و لافت واقع در قسمت غرب و خوریات تیاب و یکشبه واقع در قسمت شرق استان هرمزگان بمدت یک سال ازفروردین 1394 الی اسفند 1395 انجام گردید. هدف از اجرای این پروژه، دستیابی به تغییرات فصلی پلانکتونهای گیاهی, جانوری و ایکتیو پلانکتون و مقایسه آنها در خوریات مورد نظر بود. برای دستیابی به این هدف، در هر خور 4 ایستگاه تعیین و بصورت فصلی نمونه برداری بعمل آمد. نمونه برداری پلانکتون گیاهی با برداشت 2 لیتر آب با بطری از نیم متر زیر سطح آب دریا، پلانکتون جانوری با استفاده از تور استاندارد پلانکتون با اندازه چشمه 55 میکرون مجهز به فلومتر و کشش افقی صورت گرفت و از تور بونگو با اندازه چشمه 300 میکرون برای برداشت ایکتیوپلانکتون استفاده گردید. طی مدت بررسی 80 گونه پلانکتون گیاهی شناسایی گردید که شامل 53 گونه باسیلاریوفیسه، 24 گونه دینوفیسه، 2 گونه سیانوفیسه و1 گونه دیکتیکوفیسه بود. خوریات شرق و غرب شباهت 63/51 درصدی پلانکتون گیاهی را دارا بودند بطوریکه از 54 گونه باسیلاریوفیسه31 گونه در دو منطقه مشترک بود. خور تیاب با 42 جنس پلانکتون گیاهی و میانگین5903±21524 سلول در لیترحداکثر میزان تراکم را نشان داد. پلانکتون جانوری با 8 شاخه جانوری مشاهده شد . بررسی تغییرات فصلی جوامع پلانکتونهای جانوری نشان دادکه در تمام فصول، سخت پوستان نسبت به سایر گروهها از تراکم بالاتری برخوردار بودند .کوپه پودا با چهار راسته مختلف مشاهده شد که کالانوئیدا کوپه پوداپراکنش و تراکم بیشتری را نسبت به سایرین دارا بودند. پلانکتونهای جانوری دو منطقه تشابه 69 درصدی را نشان دادند. لارو 19 خانواده از ماهیان مشاهده و شناسایی شد و تشابه 99/69 درصدی ایکتیوپلانکتون درخوریات دو منطقه مشاهده گردید. خانواده های Clupeidae، Gobiidae، Engraulidae و Scianidae نسبت به سایر خانواده ها از فراوانی بیشتری برخوردار بودند. میانگین تراکم پلانکتون های گیاهی، جانوری و ایکتیو پلانکتون در خوریات شرق بیشتر از خوریات غرب بدست آمد. شاخص های زیستی شانن-وینر، مارگالف و یکنواختی زیستی پلانکتون گیاهی در خوریات غرب بالاتر ازخوریات شرق بدست آمد. بطوریکه این مقادیر در خور لافت بالاترین میزان را نشان داد وبه ترتیب عبارت بود از: 254/3H'= ، 101/7d= و 720/0J'= کمترین میزان شاخص های زیستی در خور تیاب بدست آمد که عبارت بود از : 233/2H'=، 109/4d= و 597/0 J'=. خورهای واقع در غرب استان از تنوع و یکنواختی بیشتری برخوردار بودند. در فصل زمستان بالاترین تنوع (75/2 H'=و ±948/5d=) و در فصل تابستان کمترین شاخص های بیولوژیکی بدست آمد(83/0 H=. ، 725/2d= و 249/0(J'=.