چکیده
به‌منظور بررسی وضعیت اکولوژیک خوریات غرب (لافت و خمیر) و شرق (یکشبه و تیاب) هرمزگان نمونه‌برداری از رسوبات در چهار ایستگاه در هر خور به‌طور فصلی از بهار تا زمستان 94 صورت گرفت. در این بررسی 110 گونه پرتار، 54 گونه سخت‌پوست، 23 گونه دوکفه‌ای و 21 گونه شکم پا معرفی شدند. میانگین تراکم جمعیت ماکروبنتوز در خوریات استان نشان داد که ایستگاه دو خور لافت با تعداد 1522، ایستگاه یک خور خمیر با میانگین 3397 و ایستگاه‌های چهار خوریات یکشبه و تیاب به ترتیب با میانگین 980 و 1577 عدد در مترمربع بیشترین تراکم را به خود اختصاص دادند. در خور لافت شاخص‌های مارگالف با مقدار 44/7 در ایستگاه دو، شانون با مقدار 68/2 در ایستگاه سه، پیلو-اونس با مقدار 77/0 در ایستگاه سه، شاخص سیمپسون با مقدار 43/0 در ایستگاه چهار و شاخص w-statistic با مقدار 3/0 در ایستگاه سه، در خور خمیر شاخص‌های مارگالف با مقدار 43/8 در ایستگاه دو، شانون با مقدار 78/2 در ایستگاه دو، پیلو-اونس با مقدار 66/0 در ایستگاه دو، شاخص سیمپسون با مقدار 61/0 در ایستگاه یک و شاخص w-statistic با مقدار 1/0 در ایستگاه دو، در خور یکشبه شاخص‌های مارگالف با مقدار 83/8 در ایستگاه چهار، شانون با مقدار 68/3 در ایستگاه چهار، پیلو-اونس با مقدار 88/0 در ایستگاه چهار، شاخص سیمپسون با مقدار 11/0 در ایستگاه سه و شاخص w-statistic با مقدار 24/0 در ایستگاه‌های دو و چهار و در خور تیاب شاخص‌های مارگالف با مقدار 46/10 در ایستگاه چهار، شانون با مقدار 47/3 در ایستگاه چهار، پیلو-اونس با مقدار 83/0 در ایستگاه دو، شاخص سیمپسون با مقدار 17/0 در ایستگاه یک و شاخص w-statistic با مقدار 29/0 در ایستگاه چهار از بیشترین مقدار برخوردار بودند. درمجموع این شاخص‌های کمی و شاخص کیفی مبتنی بر وزن ABC برای خوریات لافت و خمیر شرایط نسبتاً آلوده و برای خوریات یکشبه و تیاب شرایط غیر آلوده براوردنمودند که علت آن را میتوان به همجواری خوریات غرب با خلیج فارس، عمق کم و محدود بودن تبادلات آبی و در نتیجه انباشته شدن مواد حاصل از الاینده‌ها در این خوریات و تاثیر آنها بر جوامع بنتیک جستجو نمود.