چکیده
نظر به اینکه پرورش میگوی وانامی (Penaeus vanamei) در ایران، به عنوان یک صنعت جدید، در سواحل جنوبی و شمالی کشور در مقیاس تجاری در حال توسعه بوده، در ارتباط با مدیریت پرورش با چالش‌های مواجه گردیده که از اینرو مدیریت آن نیاز به بررسی و پایش دارد. این مطالعه اخیر در نظر دارد تا مدیریت پرورش میگو را در 3 مزرعه‌ای که به صورت تصادفی در سایت پرورش میگوی تیاب شمالی استان هرمزگان را مورد ارزیابی قرار دهد. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که اگرچه بیشترین میزان تنوع گونه‌ای شامل دیاتومه‌ها بوده است ولیکن جلبک‌های سبز-آبی دارای بالاترین میزان تراکم در مقایسه با دیاتومه‌ها داشته‌اند. نتایج بیان داشت که در طی دوره پرورش میانگین درجه حرارت، شوری، pH، اکسیژن محلول در مزارع مختلف اختلاف معنی داری را نشان نداده‌اند (p>0.05)، در حالیکه میزان کلروفیلa و مواد آلی به سمت پایان دوره پرورش افزایش معنی‌داری را نشان داده است .(p<0.05) میانگین طول کل و وزن میگو در پایان دوره پرورش اختلاف معنی‌داری را در مزارع مختلف نشان نداده است (p>0.05). همبستگی مثبت بین پارامترهای pH و درجه‌حرارت، pH و اکسیژن محلول، pH و آمونیاک; کلروفیل a و اکسیژن محلول، پارامترهای رشد و اکسیژن محلول، پارامترهای رشد و کلروفیل a وجود داشته است. به هرحال همبستگی منفی نیز بین مواد آلی کل (TOM) و pH، TOM و درجه حرارت، TOM و آمونیاک، کلروفیل a و درجه‌حرارت، کلروفیل a و شوری، کلروفیل a و شفافیت; پارامترهای رشد و شوری، پارامترهای رشد و pH، پارامترهای رشد و آمونیاک مشاهده گردیده است. از اینرو به نظر می‌رسد بایستی پارامترهای کیفی آب به عنوان یک راهنمایی برای مدیریت استخر مورد پایش قرار گیرد تا از بروز شرایطی که می‌توانند اثرات نامطلوبی بر پرورش میگو بگذارند جلوگیری گردد.