چکیده
امروزه برنامه های اصلاح نژاد در آبزی پروری براساس دانش پایه تئوری ژنتیک کمی و تجربه های بدست آمده در برنامه اصلاح نژاد در مزارع پرورشی طراحی می شوند. بدلیل هم آوری بالا در گونه های آبزی، طراحی مناسب در آبزیان نسبت به دامهای اهلی خیلی تفاوت دارد. بنابراین نیاز به یک برنامه مدون اصلاح نژاد برای آبزیان مهم تجاری بسیار ضروری است. علاوه بر این، نشانگرهای ژنتیکی DNA برای تعیین روابط شجره شناسی و شناسایی SNP موجود در ژنهای کاندید نیز با هزینه های مقرون به صرفه در دسترس می باشند. تاکنون ژنهای مرتبط با صفات کمی زیادی در آبزیان، شناسایی شده اند. در بیشتر این ژنها ارتباط مهمی بین چندشکلی ژن و ضریب رشد فنوتیپی گزارش شده است. بدلیل حفظ عملکرد ژنها در مسیرهای رشد در مهره داران و با توجه اطلاعات ژنومی مهم گونه های آبزی پروری در بانک ژن، می توانند برای مطالعات فرایند شناسایی ژنهای مرتبط با صفات کمی اقتصادی مناسب باشند. در نتیجه، توجه به این فن آوری جهت بهینه سازی روشهای بهگزینی و اصلاح نژاد گونه های مختلف آبزی پروری در کشور غیر قابل اجتناب است. در این دستنامه به نتایج مطالعات ارتباط ژنتیکی بین صفات کمی و ژنهای مختلف در گونه های آبزی پروری پرداخته می شود.