چکیده
استفاده از پروبیوتیک در پرورش میگو باعث بهبود رشد و تغذیه میگو، کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های عفونی، بهبود کیفیت آب و کاهش مصرف داروهای شیمیایی است. همچنین، استفاده از پروبیوتیک‌ها در پرورش میگو می‌تواند در افزایش بهره‌وری و سودآوری واحدهای پرورش میگو نیز تاثیرگذار باشد. در 3 سایت پرورش میگو حله، شیف و دلوار در استان بوشهر در هرکدام 1 مزرعه انتخاب شد و از هر مزرعه 9 استخر مورد مطالعه و بررسی قرار گرفتند. 2 تیمار(آب و غذا) و یک شاهد که هر کدام 3 تکرار داشتند. در 3 استخر از پروبیوتیک در آب(تیمار آب) و 3 استخر پروبیوتیک در غذا(تیمار غذا) استفاده شد. تعداد 3 استخر بدون پروبیوتیک به عنوان تیمار شاهد بودند. پروبیوتیک مورد استفاده از طریق شرکت تک ژن زیست به صورت تجاری و در بسته های 1 کیلویی و با نام تجاری تک سل تهیه که حاوی باسیلوس سوبتیلیس است. شاخص های رشد و بازماندگی و هزینه های طول دوره محاسبه شد سپس میزان سود آوری هر تیمار مشخص گردید و بر این اساس کمترین میزان FCR مربوط تیمار غذا با 1.41 بود همچنین بیشترین بازماندگی در تیمار غذا با 86.72 % بود و بالاترین وزن در تیمار شاهد با 20.28 مشاهده شد. قیمت تمام شده هر کیلوگرم میگو در تیمار غذا 4068.7 و در تیمار آب 2936.36 ریال از شاهد کمتر بود به ت تیمار غذا و آب از تیمار شاهد میزان برداشت بیتشری داشت که باعث افزایش 3.04 درصدی سود آوری در تیمار غذا و 1.58 درصدی در تیمار آب نسبت به شاهد شد.