چکیده
بررسی شاخصهای کمی و کیفی رشد، بقاء، ارزیابی ترکیبات بیوشیمیایی، پروفیل اسیدچرب و آمینواسید بدن و تعیین سطح فعالیت آنزیمهای گوارشی لارو فیلماهی (Huso huso) پس از تغذیه با الگوهای مختلف استفاده از لارو شیرونومید و بیوماس آرتمیا در گذار به جیره فرموله طی دو دوره 21 و 42 روزه مهمترین اهداف این پژوهش بود. این پژوهش در هفت تیمار آزمایشی و سه تکرار در دو فاز آزمایشی، در دو زمان کوتاه مدت (21 روز) و بلند مدت (42 روز) برنامه ریزی شد. لارو فیلماهی به تعداد 100 عدد در هر مخزن و با میانگین وزن اولیه 02/44±0/0 گرم به 21 مخزن فایبرگلاس 115 لیتری به قطر 60 سانتیمتر و حجم آبگیری 80 لیتر به شکل تصادفی توزیع شدند. تیمارهای آزمایشی شامل CHFD-21 (تغذیه از لارو شیرونومید)، ABFD-21 (تغذیه از بیوماس منجمد آرتمیا)،MFD-21 (تغذیه از مخلوط بیوماس آرتمیا و شیرونومید) طی 21 روز، CHFD-42 (تغذیه از لارو شیرونومید)، ABFD-42 (تغذیه از بیوماس منجمد آرتمیا)،MFD-42 (تغذیه از مخلوط بیوماس آرتمیا و شیرونومید) طی 42 روز، C (تغذیه با غذای فرموله، شاهد) به عنوان 7 تیمار و هر کدام در سه تکرار در نظر گرفته شد. در پایان هر دوره عادت پذیری، شاخصهای رشد، ترکیبات شیمیایی کل بدن ماهیان، پروفیل اسیدهای چرب و آمینواسید بدن و تعیین سطح فعالیت آنزیمهای گوارشی لارو فیلماهی ارزیابی شدند. بر اساس نتایج، وزن نهایی، وزن کسب شده، افزایش وزن بدن و نرخ رشد ویژه درCHFD-21 (عادتدهی شده با لارو شیرونومید) از سایر گروههای آزمایشی بهطور معنیداری بالاتر بود و بین تیمارهای دیگر از نظر شاخصهای رشد اختلاف معنیداری وجود نداشت. درصد بازماندگی در هر دو عادت پذیری 21 و 42 روزه در تیمار شاهد (C) نسبت به سایر تیمارهای دیگر به طور معنیداری کاهش حدود 50 درصدی را نشان داد (05/0 > P) و در گروه تغذیه شده با لارو منجمد شیرونومید (CHFD-21) مرگ و میری مشاهده نشد (05/0 > P). لاروهای فیل ماهی تغذیه شده با لارو شیرونومیده منجمد کمترین میزان درصد چربی و پروتئین کل بدن را نشان دادند. میزان خاکستر در تیمار تغذیه شده از غذای شیرونومیده به طور قابل توجهی بالاتر از سایر گروه ها بود نتایج بررسی در دو زمان عادت پذیری 21 و 42 روزه نشان داد که ترکیب لاشه لارو فیلماهی در تيمارهای تغذیه ای طی مدت 21 روز کمتر از 42 روز بود. مجموع آمینواسیدهای ضروری و نسبت آمینواسیدهای ضروری به غیر ضروری تیمارها در عادت پذیری 21 و 42 روزه در تیمارهای مورد بررسی از اختلاف معنی داری برخوردار نبودند (05/0 > P) و مجموع آمینواسیدهای ضروری و نسبت آمینواسیدهای ضروری به غیر ضروری در عادت پذیری 21 روزه بیشتر از 42 روزه بود. فعالیت آنزیم پپسین در پایان آزمایش (روز 42)، بیشترین میزان را در تغذیه از غذاهای زنده و کمترین میزان مربوط به تغذیه از غذای کنسانتره بود. بیشترین و کمترین میزان فعالیت تریپسین در عادت پذیری 21 روزه به ترتیب در تیمار C (غذای کنسانتره) و MFD-21 (غذایی مخلوط شیرونومیده و بیومس آرتمیا) مشاهده شد. نتایج داده ها در خصوص فعالیت آنزیم لیپاز در تیمارهای عادت پذیری 21 و 42 روزه در پایان روز 21 نشان داد فعالیت لیپاز در CHFD در عادت پذیری 21 روزه بیشترین و اما در عادت پذیری 42 روزه کمترین میزان را به خود اختصاص داد. همچنین در روز 21 اختلاف معنی داری بین تغذیه از شیرونومیده در عادت پذیری 21 روزه و تغذیه از غذای کنسانتره وجود نداشت. فعالیت اختصاصی آلفا آمیلاز بین گروه های مختلف پس از 42 روز تغذیه بیشترین میزان فعالیت آلفا آمیلاز به ترتیب در تیمار ABFD (بیوماس آرتمیا) در 21 روز و کمترین میزان در MFD (غذایی مخلوط شیرونومیده و بیومس آرتمیا) در 42 روز مشاهده شد. فعالیت آلکالین فسفاتاز در پایان روز 21 در تیمار تغذیه شده از غذای کنسانتره در عادت پذیری 21 روزه بیشترین و اما در عادت پذیری 42 روزه کمترین میزان را به خود اختصاص داد. در مجموع، مصرف شیرونومید به تنهایی به منظور عادتدهی 21 و 42 روزه لارو فیلماهی به غذای خشک، بهدلیل نقش آن بر عملکرد رشد، بقاء و بهبود ترکیبات بدن و اسیدهای چرب و اسیدهای آمینه ضروری اختلاف چندانی مشاهده نگردید اما با توجه به هزینه بالای شیرونومیده توصیه میشود از غذای زنده شیرونومیده در مدت زمان 21 روز در پرورش لارو فیلماهی در صورت وجود غذای کنسانتره لاروی با کیفیت استفاده شود.