اهمیت، ضرورت، اهداف و روش تحقیق :
کشند قرمز و پدیده های مرتبط با آن که در طی آن جلبکهای میکروسکوپی تجمع می یابند در سالهای اخیر افزایش یافته است. این پدیده با ازبین بردن آبزیان و اثر بر سلامت انسانها، در سراسر جهان خسارتهای زیادی وارد نموده است. علیرغم مطالعات فراوان صورت پذیرفته در این خصوص، پیشبینی و کنترل کامل آن تاکنون امکانپذیر نشده است. از سوی دیگر تاکنون گزارشی از اثرات احتمالی فیتوپلانکتون کوکلودینیوم پلیکریکوئیدس بر روی میگو ارائه نشده است. کشند قرمز در اکثر آبهای جهان از جمله آبهای خلیج فارس بارها مشاهده و گزارش‌های متعددی در مورد این پدیده ارائه گردیده است. شکوفایی پایدار سبب کمبود اکسیژن شده و در نتیجه منجر به خفگی آبزیان منطقه میگردد.شکوفایی پلانکتونی با کشتار برخی از فیتوپلانکتونها، زئوپلانکتونها، ایکتیوپلانکتونها، انواع نکتونها و حتا کفزیان، نه تنها در زمان بروز، باعث کاهش آبزیان میگردد، بلکه اثرات این کاهش تا سالها باقی میماند. نتایج آنی این پدیده، ایجاد خسارت مستقیم به جوامع صیادی و زیر بخشهای آن میباشد.
این پژوهش به اهداف تعیین اثر فیتوپلانکتون کوکلودینیوم پلی کریکوئیدس بر بازماندگی مرحله لاروی و جوانی میگوی سفید سفید غربی (لیتوپنئوس وانامی) و بررسی آسیب شناسی آبشش و هپاتوپانکراس میگوهای سفید غربی(لیتوپنئوس وانامی) مواجهه داده شده با فیتوپلانکتون کوکلودینیوم پلی کریکوئیدس انجام شد.
روش تحقیق
در این پژوهش اثر تراکم‌های ( 1، 2، 3، 9 و 30) × ۱۰۳ Cells ml-1 فیتوپلانکتون کوکلودینیوم پلیکریکوئیدس بر بازماندگی مراحل پست لاروی و جوان میگوی سفید غربی (Litopenaeus vannamei) و اثرات آسیب‌شناسی آن‌ها بر بافت‌های آبشش و هپاتوپانکراس مورد بررسی قرار گرفت.
نتایج :
بر اساس نتایج حاصل، در مواجهه هر دو مرحله میگوی سفید غربی با تراکم‌های Cells ml-1۱۰۳×(1، 2و 3) درصد بازماندگی 100 درصد بود ولی در تراکم Cells ml-1۱۰۳×9 درصد مرگ‌ومیر در پست لارو و میگوی جوان به ترتیب 33/1% و 2۲/۲% بود که در مقایسه با شاهد اختلاف معناداری مشاهده نشد. درصد مرگ‌ومیر ناشی از مواجهه با تراکم Cells ml-1۱۰4×3 این فیتوپلانکتون در پست لارو و میگوی جوان به ترتیب ۴٫۴۴% و ۱۷٫۸% بود که در مقایسه با گروه شاهد و سایر تیمارها اختلاف معنادار بود. طبق بررسی آسیب‌شناسی، نفوذ یاخته‌های خونی در بافت همبند میان توبول‌های هپاتوپانکراس و تیغه‌های آبششی پست لارو و میگوی جوان در تراکم Cells ml-1۱۰۳× 9 شدت کم ولی در تراکم Cells ml-1۱۰4× 3 شدت بالا داشت و شدت آن در میگوی جوان بیشتر از پست لارو بود که نشان گر افزایش سلول های خونی هپاتوپانکراس و آبشش در تراکم های بالای پلانکتون بود. بر اساس یافته‌های حاصل از این مطالعه، در تراکم‌های بالای فیتوپلانکتون کوکلودینیوم پلیکریکوئیدس میزان بازماندگی مراحل پست لاروی و جوان میگوی سفید غربی کاهش یافته و طبق نتایج آسیب‌شناسی مهم‌ترین عامل مرگ میگو در مواجهه با این فیتوپلانکتون، استقرار و نشست آن بر تیغه‌های آبششی میگو و ممانعت در تبادل اکسیژن می‌تواند باشد
دستور العمل فنی و توصیه ترویجی :
با توجه به نتایج حاصل از این پژوهش که تراکم را به عنوان یکی از عوامل کمک کننده در مرگ میگو می داند در مراکز پرورش میگو توجه به تراکم تمام گونه های فیتوپلانکتونی درون استخرها الزامی می نماید.شکوفایی کوکلودینیوم به دلیل شرایط مورد نیاز خود در فصل تابستان که زمان پرورش میگو است نمی تواند رخ دهد؛ اما این گونه با توجه به اینکه پرورش ماهی در استانهای جنوبی در حال گسترش هست و فصولی که شرایط مطلوب رشد کوکلودینیوم مهیا است نیز پرورش ماهی ادامه دارد می تواند ایجاد مشکل نماید لذا پایش آب کانال ورودی و استخرهای مزارع پرورش ماهیان که از خلیج فارس به عنوان منبع آبی خود استفاده می کنند ضروری می نماید.گونه های سمی الکساندریوم، پروسنتروم، سودونیتزاشیا در خلیج فارس و در نزدیکی سایتهای پرورش میگو در تحقیقات آئین جمشید و همکارانش مشاهده شده است پیشنهاد میگردد اثر این گونهها بر میگو نیز بررسی شود.
ویژگی مناطق کاربرد توصیه ترویجی :
مزارع پرورش میگو که از آبهای ساحلی استفاده می نمایند.