طبق آخرین آمار سال96 سازمان شیلات ایران میزان صید و پرورش آبزیان در کشور یک میلیون و دویست هزار تن می باشد. ضایعات تولید شده در صنعت فرآوری آبزیان بسته به گونه های مختلف متفاوت بوده و حداقل 30 درصد را بخود اختصاص می دهند. متاسفانه استفاده بهینه ای از ضایعات صورت نگرفته و امروزه به یک معضل زیست محیطی تبدیل شده است. یکی از جایگزین های مناسب در این زمینه، تبدیل ضایعات به محصولاتی با ارزش افزوده نظیر بیوسیلاژ می باشد. سیلاژ محصول تخمیری است که با استفاده از روش های شیمیایی و میکروبی تولید میگردد. به هنگام استفاده از میکروارگانیسم ها در فرآیند تولید سیلاژ، اصطلاحا" به آن بیوسیلاژ گفته میشود. با بهره گیری از باکتریهای شاخص و بهینه شده، میتوان ضایعات اولیه را به محصولی با درصد پروتئین و قابلیت هضم بالاتر تبدیل نمود. در حال حاضر، قیمت نهاده های مورد استفاده در جیره غذایی آبزیان ( خصوصا پودر ماهی) و طیور (سویا) افزایش داشته بطوریکه قیمت تمام شده جیره در مقایسه با سالهای گذشته افزایش چشمگیری داشته که در نهایت بر قیمت نهایی محصول تاثیرگذار خواهد بود. یکی از راه حل ها استفاده از بیوسیلاژ بعنوان جایگزین پروتئین در جیره غذایی آبزیان (جایگزین پودر ماهی) و طیور (جایگزین نسبی کنجاله سویا) بوده که قیمت نهایی محصول را بمراتب کاهش داده و قابل رقابت با محصول اصلی می باشد. موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور برای اولین بار در ایران اقدام به تولید بیوسیلاژ از ضایعات ماهی قزل آلا نموده و پایلوت این مطالعه در پژوهشکده اکولوژی دریای خزر انجام گرفت و نتایج تست های استفاده از بیوسیلاژ در جیره آبزیان، حاکی از اثرات مثبت بیوسیلاژ تولید شده بوده است.
مزیتهای اصلی بیوسیلاژ در مقایسه با پودر ماهی:
1-پائین بودن قیمت تمام شده بیوسیلاژ در مقایسه با پودر ماهی (30 درصد قیمت پودر ماهی)
2-قابلیت هضم بسیار بالاتر از پودر ماهی
3-تولید محصولی غنی از پروبیوتیک
4-عدم استفاده از تکنولوژی پیشرفته در تولید بیوسیلاژ
5-افزایش زمان ماندگاری بیوسیلاژ بدلیل pH اسیدی
6-حفظ پروفایل اسیدهای آمینه به دلیل عدم استفاده از تیمار حرارتی
تولید بیوسیلاژ از ضایعات دور ریز ماهی قزل آلا