به گزارش روابطعمومی انستیتو تحقیقات بینالمللی ماهیان خاویاری، محققان این انستیتو موفق شدند با بهینهسازی همزمان مؤلفههای تغذیهای و شرایط محیطی، رشد و بقاء لارو تاسماهی سیبری (Acipenser baerii) را در مرحله آغازین پرورش به شکل چشمگیری ارتقا دهند.
مرحله لاروی، حساسترین و بحرانیترین دوره زندگی ماهیان خاویاری است؛ دورهای که به دلیل تکاملنیافتگی سیستم ایمنی، گیرندههای حسی و دستگاه گوارش، بالاترین میزان تلفات را به همراه دارد. بر همین اساس، کوچکترین اختلال در مدیریت تغذیه یا شرایط پرورشی میتواند پیامدهای جدی برای رشد و سلامت جمعیت در مراحل بعدی ایجاد کند.
در این پژوهش، محققان بر نقش محوری تأمین جیرهای متعادل و منطبق بر نیازهای تغذیهای لارو تأکید کردند. در روزهای ابتدایی، استفاده از غذاهای زندهای مانند ناپلیوس آرتمیا و لارو شیرونومید ضروری است؛ چرا که این منابع علاوه بر پروتئین و اسیدهای چرب ضروری، رفتار شکارگری را تحریک کرده و به طور مؤثری بقاء لارو را افزایش میدهند.
جایگزینی تدریجی غذاهای زنده با جیرههای استارتر فرمولهشده زمانی موفقیتآمیز خواهد بود که ترکیب جیره از نظر پروتئین، لیپید، تعادل اسیدهای چرب ضروری، ویتامینها، مواد معدنی و افزودنیهای عملکردی با دقت تنظیم شده باشد. جیره استارتر طراحیشده در این انستیتو، با پروتئین قابلهضم بالا، لیپید غنی از LC-PUFAs، ویتامینها، عناصر معدنی و افزودنیهای عملکردی، همراه با محلول غنیساز و سوپرمکملها، موجب افزایش اشتها، بهبود رشد اولیه و ارتقای نرخ بقاء شده است.
نتایج نشان میدهد که ترکیب غذای زنده با جیرههای تخصصی استارتر، همراه با مدیریت دقیق تغذیه و کنترل کیفی آب، میتواند رشد یکنواخت، کاهش ناهمگنی وزنی و تثبیت عملکرد فیزیولوژیک لارو را تضمین کند. همچنین عادتدهی لارو به جیرههای فرمولهشده طی حدود یک ماه، با تلفات کمتر از ۲۵ درصد و حداقل ناهمگنی وزنی امکانپذیر است.
این دستاورد، الگویی قابل اعتماد برای تدوین پروتکلهای تغذیهای پیشرفته در پرورش صنعتی تاسماهی سیبری ارائه کرده و میتواند نقش مؤثری در بهبود عملکرد و پایداری جمعیت این گونه ارزشمند ایفا کند.